Αυτό το διάστημα μας άλλαξε όλους, παραδεχτείτε το. Πολιτικά μας ωρίμασε όσο τίποτα άλλο, όσο καμία δεκαετία εδώ και καιρό. Σίγουρα κάποιοι είπαν πως το δημοψήφισμα δίχασε, αλλά υπάρχει και κάτι που δε διχάζει τον Έλληνα;

Λατρεύει να τον διχάζει η Εκκλησία, το ποδόσφαιρο, η πολιτική, η καταγωγή του… ακόμα και ο Θεοδωράκης, ο Κολοκοτρώνης κτλ. Καταφέραμε όμως κάτι μεγάλο δεν ξέρω αν το καταλάβατε. Και οι μεν και οι δε, είχαμε την ίδια ώρα μεγάλες συγκεντρώσεις σε Σύνταγμα και Καλλιμάρμαρο και δεν άνοιξε μύτη. Κερδίσαμε και κάτι, ας το αναγνωρίσουμε.

Το τέλος της μεταπολίτευσης

Το διάστημα αυτό ήταν το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης. Τέλος για τη Ν.Δ. ο κ.Σαμαράς, τέλος για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ο κ.Βενιζέλος. Καιρός ήταν. Καιρός και για τους πολιτικούς αυτούς φορείς με τη βαθιά ιστορία να δουν τι έφταιξε και να δουν πως θα αναγεννηθούν. Αν και δύσκολα, ιδίως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ξεκίνησε ως κίνημα και όχι όπως η Ν.Δ. ως αστικό κόμμα. Και αναγέννηση δε σημαίνει ούτε η κα. Γεννηματά, ούτε ο κ. Μεϊμαράκης φυσικά. Σύντομα θα βγουν νέα πρόσωπα από τη βάση να διεκδικήσουν ρόλο. Το αν θα είναι άτομα του κομματικού σωλήνα ή σοβαροί άνθρωποι θα σημάνει και την οριστική τους μάχη με την ιστορία. Ή θα συνεχίσουν ή θα χαθούν για πάντα όπως τόσα και τόσα. Ή θα διασπαστεί η Ν.Δ. . Να σημειώσω σε αυτό, το άσχημο κύκνειο άσμα του κ.Καραμανλή πριν λίγο καιρό με το διάγγελμα του. Κάποιοι τελευταίοι στη δεξιά τον θεωρούσαν ηγέτη, εθνάρχη κτλ.

Αδίκως κατ΄εμέ αλλά αφού το πίστευαν μην τους το χαλάσουμε. Όταν όμως βγαίνεις και λες πως πρέπει η Ελλάδα να μείνει στην Ευρώπη αλλά μην δείτε το μήνυμα αυτό πως επιστρέφω, τότε σημαίνει πολλά. Αν δε θες να επιστρέψεις κάτσε σπίτι σου, δώσε τα 5-6-7.000€/μήνα σε κάποιον που ίσως θέλει να προσφέρει. Απλά λέω.

Θα υπάρξουν διασπάσεις, θα υπάρξουν συνεργασίες. Θα δούμε. Το καλό είναι πως σιγά σιγά νέα κόμματα και νέοι άνθρωποι θα μπουν στη Βουλή. Άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν και που έχουν να προσφέρουν. Ήδη ο συνδυασμός του κ. Λεβέντη είναι εντός Βουλής και πιθανόν θα ακολουθήσουν και άλλες φωνές με το κόμμα του κυρίου Παπαδόπουλου, με το Ε.ΠΑ.Μ. , ίσως τον κ. Τζήμερο κτλ.

Το τέλος του αντιμνημονίου

Φαντάζεστε τον κ. Σαμαρά να είχε κάνει δημοψήφισμα για τα μέτρα, το 60% και πάνω να λέει ΟΧΙ και μετά ο κ.Σαμαράς να τα περνάει στη Βουλή; Ο κ. Καμμένος θα έτρωγε τα έδρανα, η κα. Κωνσταντοπούλου θα έσκιζε μνημόνια και ο κ.Τσίπρας θα ήταν με 300.000 άτομα έξω από τη Βουλή έτοιμοι για να κάνουν «εκκαθάριση». Το ηχηρό ΟΧΙ που μετατράπηκε σε ηχηρό ΝΑΙ πρέπει να σημάνει πολλά στην κοινωνία μας. Να καταλάβει πως η ανεξαρτησία και τα ΟΧΙ δε θέλουν ψευτοτσαμπουκάδες και τυχοδιωκτισμό. Απαιτούν σχέδιο, όραμα, στρατηγική και υλοποίηση.

Ακόμα και η λύση της δραχμής, όπως θα πούμε και παρακάτω, δεν είναι «καλημέρα, τυπώνουμε χρήμα σήμερα». Ακόμα και αυτή η λύση απαιτεί προετοιμασία και σχέδιο. Σχέδιο για την παραγωγική δυναμική της οικονομίας, για το ενεργειακό ισοζύγιο, ενημέρωση για το τι θα ακολουθήσει και πως θα το χειριστούμε. Είπαμε, σχέδιο.

Το τέλος της Ευρώπης

Με μια λέξη η Ευρώπη φάνηκε… λίγη. Ολίγιστη. Τιποτένια σα μέγεθος. Διαιρεμένη, χωρίς σχέδιο, με εκφοβισμούς και με απειλές. Μη γελιόμαστε. Η Γερμανία έσωσε τις τράπεζές της με το PSI και φόρτωσε το χρέος στην Ελλάδα, έπειτα το χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις των κρατών μελών και τώρα η Γερμανία συνεχίζει να σηκώνει το χέρι απειλητικά. Ο ευροσκεπτικισμός φούντωσε πιο πολύ από ποτέ. Όχι γιατί οι πιο πολλοί θέλουν να γυρίσουν στα εθνικά τους σύνορα και τέλος, αλλά γιατί οι περισσότεροι αγαπάνε την Ευρώπη και παρακολουθούν πως αυτό δεν είναι Ευρώπη. Σε λίγα χρόνια θα δούμε και το πόρισμα των Άγγλων που ξέρουν να παρατηρούν και είναι άριστοι γνώστες της διπλωματίας.

Το μεταναστευτικό θα διχάσει και άλλο τους λαούς μεταξύ τους. Οι πρώτοι φράχτες ξεκίνησαν να ορθώνονται. Τα μαύρα σύννεφα φουντώνουν. Οι πρόσφυγες απλά τα έκαναν ορατά, τίποτα παραπάνω. Η συνθήκη ΤΤΙΡ θα σημάνει και την εμπορική ένωση της Ευρώπης  με τις Η.Π.Α. . Θα σημάνει όμως και το τέλος της Δημοκρατίας. Όταν οι ευρωβουλευτές δεν έχουν δυνατότητα να δουν αυτή τη συνθήκη αλλά την έχουν τα επιχειρηματικά λόμπι, τότε ποιο είναι το μέλλον της Ευρώπης;

Το τέλος της δραχμής

Η δραχμή είναι ένα νόμισμα, το ευρώ ένα άλλο. Και τα δύο είναι μέσα συναλλαγής. Παίρνεις μια πατάτα δίνεις 1 δραχμή ή 0,2€. Είναι ένα μέσο συναλλαγής για να αγοράσεις μια πατάτα. Η Ελλάδα θα υπάρχει και με νόμισμα δραχμή και με νόμισμα ευρώ και με ρούβλι και με δολάριο και και και. Πάμε στην ουσία όμως; Το ευρώ έχει θετικά και αρνητικά. Είναι ένα σκληρό νόμισμα το οποίο παρέχει ασφάλεια σε χρηματοπιστωτικές επιθέσεις, είναι σταθερό, χαμηλός πληθωρισμός, χαμηλά επιτόκια κτλ κτλ. Τα αρνητικά είναι πως δεν έχεις εσύ τη νομισματική πολιτική της οικονομίας σου, δεν μπορείς να υποτιμήσεις το νόμισμα, να τυπώσεις  κτλ κτλ. Αντίστροφα αυτά είναι τα συν και τα πλην της δραχμής. Άρα πανάκια δεν είναι μήτε το ένα μήτε το άλλο. Γιατί το να μην υπάρχουν ουρές στις ΔΕΚΟ έχει σχέση με το νόμισμα; Η λίστα Λαγκάρντ, οι καναλάρχες, το ναυάγιο των επενδύσεων από την Tesla και τη Microsoft έχουν σχέση με το νόμισμα; Είναι σημαντικό η έκδοση χρήματος να γίνεται από την Τράπεζα της Ελλάδος (την ιδιωτική αυτή τράπεζα). Το θέμα είναι πως δε θα μας λύσει τα προβλήματα το νόμισμα. Οι δομικές μας παθογένειες είναι τεράστιες και δεν αφορούν το νόμισμα. Χωρίς σχέδιο η συνέχεια εντός ευρώ θα μας κάνει αποικία και η επιστροφή σε δραχμή θα σημάνει το ιστορικό μας τέλος. Διαλέγουμε. Υπάρχει πάντα η επιλογή να φτιάξουμε σχέδιο πάντως…

Ο θυμός συχνά μας οδηγεί σε αφορισμούς για την Ε.Ε.. Πολλές φορές η Ε.Ε. κάνει τα πάντα για να μας δικαιολογήσει αυτές μας τις σκέψεις. Δε θα πω άλλα εγώ. Ας αφήσουμε να τα πει ο σπουδαίος Ξενοφών Ζολώτας:   "Ίσως τελικά να μας σώσει (σ.σ. από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη Ν.Δ.) η Ευρώπη με τις νέες Συνθήκες αλλά με διαλυμένο και αρπακτικό κράτος η ιδιωτική οικονομία θα μείνει απροστάτευτη και θα καταστραφεί μέσα στον θυελλώδη ανταγωνισμό"

Επίλογος

Το τέλος συνηθίζω να έχει πάντα μια ελπιδοφόρα χροιά. Μα τώρα δε θα έχει. Λένε πως η αλλαγή έρχεται όταν καταστραφούν όλα. Θεωρία του χάους αλλά και σύγχρονες μελέτες οργανωσιακής δομής είναι υπέρμαχοι. Εδώ και 2-3 μήνες πόσο κοντά φτάσαμε στο τέλος; Μήπως το ξεπεράσαμε και γυρίσαμε πίσω; Ας συνεχίσουμε τις ζωές μας όπως ζούσαμε και εχθές. Αλλά μην περιμένουμε να αλλάξει το αύριο. Θα είναι ίδιο (αν όχι χειρότερο) με το χθες.